អើយ
អ្ហើយ ( និ. ) ពាក្យសម្រាប់កែមស៊ែមពីខាងចុងពាក្យអាលបនៈ ដែលគួរប្រកបប្រើ ឲ្យមានសំឡេងវែងស្រួលមាត់, ដូចជា អ្នកអើយ, នាងអើយ, សម្លាញ់អើយ, ប្អូនអើយ, កម្មអើយ, យាយអើយ, ម្ចាស់អើយ ។ល។ ពាក្យដែលមានអក្សរប្រកបយ៉ាងនេះថាបានពីរយ៉ាងគឺថា “អ្នកអ្ហើយ, នាងអ្ហើយ,... យាយអ្ហើយ, ម្ចាស់អ្ហើយ” ក៏បាន; ថា តាមសំឡេងអក្សរប្រកបខាងចុងជា “អ្នកកើយ, នាងង៉ើយ,... និយាយយ៉ើយ, ម្ចាស់សើយ” ដូច្នេះ ក៏បាន (ត្រូវសរសេរជា អើយ ដូចដែល) ។ ប៉ុន្តែបើអក្សរប្រកបដែលផ្សំខ្យល់សំឡេងមិនស្រួលស្ដាប់, ដូចជា ព្រះអង្គអើយ, ភិក្ខុអើយ, ទុក្ខអើយ, ព្រះពុទ្ធអើយ យ៉ាងនេះត្រូវថាបានតែ អ្ហើយ ជាដាច់ខាត (កុំថា “ព្រះអង់គើយ, ភិកខ្វើយ, ទុកខើយ, ព្រះពុតឆើយ”; ត្រូវថា “ព្រះអង់អ្ហើយ, ភិកអ្ហើយ, ទុកអ្ហើយ, ព្រះពុតអ្ហើយ”) ។ ឬពាក្យដែលឥតមានអក្សរប្រកប, ដូចជា តាអើយ, បាអើយ, មាអើយ, ពូអើយ យ៉ាងនេះក៏ត្រូវថាបានតែ អ្ហើយ ដែរ (កុំថា “តារ៉ើយ, បារ៉ើយ, មារ៉ើយ, ពូរ៉ើយ ឬ ពូវ៉ើយ”; ត្រូវថា “តាអ្ហើយ, មាអ្ហើយ, ពូអ្ហើយ”) ។ ប្រើសំឡេងខ្ពស់ជា អើ៎យ ក៏បាន តាមទំនងដែលត្រូវប្រើសូរខ្ពស់ (ត្រូវប្រយ័ត្នកុំប្រើពាក្យ អើយ “អ្ហើយ” ជា អឺយ ឬ អ្ហឺយ) ។ ម. ព. អឺយ ផង ។