អំបិល
( ន. ) វត្ថុរឹងស្រួយ មានរសប្រៃ, បុកឬកិនឲ្យខ្ទេចល្អិតម៉ដ្ឋបានដោយងាយ, អាចរលាយទៅជាទឹកបាន, សម្រាប់ប្រើជាគ្រឿងផ្សំយករសប្រៃ, មានឈ្មោះផ្សេងៗតាមសញ្ជាតិនិងបែបភាព : អំបិលដុំ, អំបិលស, អំបិលសិន្ធៅវ៍... ។ ឥតអំបិល (ព. ប្រ.) ឥតអំណាច; បង់កម្លាំងទទេ, អសារឥតការ, ឥតប្រយោជន៍ : ធ្វើការឥតអំបិល, នឿយហត់ឥតអំបិល ។