ឥច្ឆា
អ៊ិច-ឆា សំ. បា. ( ន. ) សេចក្ដីប្រាថ្នា; ការចង់បាន, ចំណង់; សេចក្ដីត្រូវការ; សេចក្ដីលោភ, អភិជ្ឈា : មានឥច្ឆា ។ ពាក្យនេះ ខ្មែរច្រើនប្រើសំដៅសេចក្ដីថា “ឫស្យា, សេចក្ដីឈ្នានីស, សេចក្ដីច្រណែន, ការរិះគន់គេដោយមានសេចក្ដីច្រណែនឬឈ្នានីស” : ខ្ញុំឥតមានឥច្ឆាទៅរកអ្នកណាទេ ។ ប្រើជា គុ. ក៏មាន : សម្ដីឥច្ឆា សម្ដីឈ្នានីសឬច្រណែន ។ ប្រើជា កិ. ក៏មាន : កុំឥច្ឆាគេ ! កុំឈ្នានីសគេ ! ឬកុំច្រណែននឹងគេ ! (ម. ព. ឫស្យា និង ឥស្សា ផង) ។ ឥច្ឆាចារ (<ឥច្ឆា + អាចារ) មារយាទឬការប្រព្រឹត្តចិត្តគំនិតប្រកបដោយឥច្ឆា ។ ឥច្ឆាទោស ទោសនៃឥច្ឆា; អ្នកដែលមានឥច្ឆាជាទោស ។ ឥច្ឆាបកតបុគ្គល (--ប៉ៈកៈតៈ--) បុគ្គលដែលត្រូវឥច្ឆាគ្របសង្កត់ គឺបុគ្គលដែលលុះក្នុងអំណាចឥច្ឆាឬដែលល្មោភចង់បានឥតខ្មាស ។ល។