ឥន្ទនិល
អិន-ទៈ-- បា.; សំ. ( ន. ) (ឥន្ទនីល; ឥន្រ្ទនីល) ឈ្មោះត្បូងមួយប្រភេទ ព័ណ៌ខៀវខ្ចី; កែវមរកត : ត្បូងឥន្ទនិល; កែវឥន្ទនិល (ម. ព. និល ផង) ។ ខ្មែរប្រើពាក្យនេះជាឈ្មោះរុក្ខជាតិមួយប្រភេទ ដើមសណ្ឋានជាវល្លិរឹង, ផ្កាជាចង្កោមៗ សម្បុរស្វាយខ្ចីក៏មាន សម្បុរក្រហមទុំក៏មាន ជាអគន្ធកបុស្ប, ជាឈើដាំឲ្យលូតឡើងទ្រើងបាន, គេច្រើនដាំក្បែរផ្ទះលំនៅយកជាម្លប់ឬដាំធ្វើជាខ្លោងទ្វារ : ឥន្ទនិលជារុក្ខជាតិអម្រឹតបុស្ប ផ្ការីកនៅបានយូរថ្ងៃ (ហៅថា ផ្កាក្រដាស ក៏មាន) ។
អិន-ទៈ-- បា.; សំ. ( ន. ) (ឥន្ទនីល; ឥន្រ្ទនីល) ឈ្មោះត្បូងមួយប្រភេទ ព័ណ៌ខៀវខ្ចី; កែវមរកត : ត្បូងឥន្ទនិល; កែវឥន្ទនិល (ម. ព. និល ផង) ។ ខ្មែរប្រើពាក្យនេះជាឈ្មោះរុក្ខជាតិមួយប្រភេទ ដើមសណ្ឋានជាវល្លិរឹង, ផ្កាជាចង្កោមៗ សម្បុរស្វាយខ្ចីក៏មាន សម្បុរក្រហមទុំក៏មាន ជាអគន្ធកបុស្ប, ជាឈើដាំឲ្យលូតឡើងទ្រើងបាន, គេច្រើនដាំក្បែរផ្ទះលំនៅយកជាម្លប់ឬដាំធ្វើជាខ្លោងទ្វារ : ឥន្ទនិលជារុក្ខជាតិអម្រឹតបុស្ប ផ្ការីកនៅបានយូរថ្ងៃ (ហៅថា ផ្កាក្រដាស ក៏មាន) ។