ឧជុ
អ៊ុ-ជុ បា.; សំ. ( គុ. ) (ឫជុ) ត្រង់; ទៀងត្រង់; ស្លូតត្រង់ ។ ឱជុកម្ម អំពើត្រង់ ។ ឧជុការណ៍ ហេតុឬដំណើរត្រង់ ។ ឧជុចិត្ត ចិត្តត្រង់, ចិត្តស្លូតត្រង់, ចិត្តសុចរិត ។ ឧជុជន ឬ --បុគ្គល ជនឬបុគ្គលស្លូតត្រង់ ។ ឧជុប្បដិបត្តិ ប្រតិបត្តិត្រង់ គឺការប្រព្រឹត្តឬកាន់ត្រឹមត្រង់តាមគន្លងធម៌, តាមលំអានច្បាប់ ។ ឧជុប្បដិបន្ន (អ៊ុជុប-ប៉ៈដិបុ័ន ឬ--ប័ន) អ្នកប្រតិបត្តិត្រឹមត្រង់តាមគន្លងធម៌, តាមលំអានច្បាប់ (បើស្ត្រីជា ឧជុប្បដិបន្នា (អ៊ុជុប-ប៉ៈដិបុ័ន-ន៉ា) ។ ឧជុភាព ភាពត្រង់; ភាវៈឬសេចក្ដីស្លូតត្រង់ ។ ឧជុមគ្គ ផ្លូវត្រង់ ។ ឧជុវាចា ឬ--វាទ, --កថា សម្ដីត្រង់។ ឧជុវាទី អ្នកដែលតែងតែនិយាយត្រង់ (បើស្ត្រីជា ឧជុវាទិនី) ។ ឧជុសណ្ឋាន សណ្ឋានត្រង់; ដែលមានសណ្ឋានត្រង់ ។ ឧជុសន្តាន សន្តានចិត្តត្រង់; អ្នកដែលមានសន្តានចិត្តត្រង់ ។ល។