ឧណ្ហ
អ៊ុន-ហៈ បា.; សំ. ( គុ. ) (ឧ ឞ្ណ) ក្ដៅ ។ ព. ផ្ទ. សីត ឬ សីតល ។ (ខ្មែរ អ. ថ. អ៊ុន) សំដៅសេចក្ដីថា “ក្ដៅបន្តិចៗ, ក្ដៅសង្អន់ៗ” : ទឹកក្ដៅឧណ្ហៗ (ដើម្បីកុំឲ្យច្រឡំ, សរសេរជា ឧណ្ហ៍ ក៏បាន : ក្ដៅឧណ្ហ៍ៗ) ។ ឧណ្ហកាល ឬ --សម័យ កាលឬសម័យក្ដៅ, រដូវក្ដៅ ។ ឧណ្ហចិត្ត ឬ--ហទ័យ ចិត្តក្ដៅ, ចិត្តរហេវរហាវ; ចិត្តកំពុងក្ដៅ ។ ឧណ្ហ៍ចិត្ត កក់ក្ដៅក្នុងចិត្ត, នឹកសង្ឃឹម ។ ឧណ្ហដ្ឋាន ទីឬកន្លែងក្ដៅ ។ ឧណ្ហប្បទេស ប្រទេសក្ដៅ ។ ឧណ្ហភ័យ ការខ្លាចក្ដៅ ។ ឧណ្ហភាព ភាវៈក្ដៅ, កម្ដៅ ។ ឧណ្ហភិត (បា. --ភីត) អ្នកខ្លាចក្ដៅ, អ្នកដែលចាញ់ក្ដៅ ។ ឧណ្ហមាត្រ ប្រដាប់សម្រាប់ស្ទង់មើលធាតុអាកាស ដើម្បីឲ្យដឹងក្ដៅត្រជាក់; កែវស្ទង់របស់ពេទ្យសម្រាប់ស្ទង់មើលនូវអាការក្ដៅត្រជាក់ក្នុងរូបកាយអ្នកជំងឺ ។ ឧណ្ហរង្សី (បា. --រំសិ) ព្រះអាទិត្យ។ ឧណ្ហរោគ ឬ ឧណ្ហាពាធ ជំងឺក្ដៅ ។ ឧណ្ហវាត ខ្យល់ដែលបក់ដោយទាំងចំហាយក្ដៅមកផង ។ ឧណ្ហវេលា វេលាក្ដៅ, ពេលកំពុងក្ដៅ ។ ឧណ្ហាការ អាការក្ដៅ ។ ឧណ្ហាលុ ដែលមានក្ដៅច្រើន; ប្រទេសដែលមានក្ដៅច្រើន : ប្រទេសឧណ្ហាលុ ; មនុស្សចាញ់ក្ដៅ; ដែលចាញ់ក្ដៅ ។ ឧណ្ហោទក (អ៊ុន-ហោទៈកៈ ឬ --ទក់; បា. <ឧណ្ហ + ឧទក “ទឹក”) ទឹកក្ដៅ (ព. ផ្ទ. សីតោទក) ។ល។