ឧតុ
អ៊ុ-តុ បា.; សំ. ( ន. ) (ឫតុ) រដូវ ។ ឧតុកាល កាលរដូវគឺកាលដែលគួរតាមរដូវ: ធ្វើបុណ្យឲ្យទានតាមឧតុកាល (ប្រើជា ឧតុសម័យ ក៏បាន) ។ ឧតុនិយម ឬ --និយាម ដំណើរកំណត់រដូវ; រដូវមួយៗដែលមានកាលកំណត់ផ្សេងពីគ្នា; កាលអនុលោមតាមរដូវ : ស្លៀកពាក់តាមឧតុនិយម ។ ឈ្មោះក្រុមរាជការមានភារកិច្ចខាងការពិនិត្យនូវបាតុភូត ដែលកើតមានតាមរដូវឰដ៏បរិយាកាសដូចជា ផ្គរ, ភ្លៀង, រន្ទះ, ខ្យល់ព្យុះ, អ័ព្ទជាដើម : ក្រុមឧតុនិយម ។ ឧតុនី ឬ ឧតុមតី (សំ. ឫតុមតី) ស្ត្រីមានរដូវ ។ ឧតុបរិណាម (--ប៉ៈរ៉ិ--) ដំណើរផ្លាស់រដូវ ឬ ប្រែប្រួលរដូវ : ជំងឺឧតុបរិណាម ជំងឺដែលកើតព្រោះដំណើរផ្លាស់រដូវ (ហៅ ឧតុបរិណាមជាពាធ (--ប៉ៈរ៉ិណាម៉ៈ--) ក៏បាន; បា. < ឧតុបរិណាមជ + អាពាធ) ។ ឧតុបរិយោសាន ចុងរដូវ ។ ឧតុមុខ ដើមរដូវ ។ ឧតុរាជ ស្តេចរដូវគឺវសន្តរដូវ (រដូវឈើជម្រុះស្លឹកហើយបញ្ចេញត្រួយបញ្ចេញផ្កា ។ ម. ព. វសន្តរដូវ ផង) ។ ឧតុវិបរិត ឬ--វិបល្លាស ដំណើរផ្លាស់ប្រែអាកាសធាតុក្នុងរដូវនីមួយ (ដូចជារដូវក្ដៅប្រែទៅជាត្រជាក់ជាដើម) ។ ឧតុសន្ធិ តំណរដូវ ។ ឧតុសន្និបាត សម័យដែលរដូវមួយទល់គ្នានឹងរដូវមួយ ។ ឧតុសមុដ្ឋាន សមុដ្ឋាននៃរដូវ (មានក្ដៅ, រងាជាដើម) : ប្រើថ្នាំរម្ងាប់រោគតាមឧតុសមុដ្ឋាន ។ល។ (ម. ព. ឫតុ និង រដូវ ផង) ។