ឧទយ
អ៊ុទៈយៈ សំ. បា. ( ន. ) (ឧទយ) ការលេចឡើង, ការរះ (នៃព្រះអាទិត្យជាដើម) : ឧទ័យនៃព្រះអាទិត្យ, ឧទ័យនៃព្រះចន្រ្ទ ។ សេចក្ដីចម្រើន; ចំណេញ ។ ខ្មែរប្រើជា កិ. ក៏មាន “រះ” : ព្រះអាទិត្យឧទ័យ ព្រះអាទិត្យរះ (ព. ផ្ទ. អស្តង្គត) ។ ឧទយកាល ឬ –វេលា, --សម័យ ពេលថ្ងៃរះ (អរុណោទ័យ ឬ សុរិយោទ័យ) ។ ឧទយប្បទេស ឬ --ប្រទេស ប្រទេសថ្ងៃរះ គឺប្រទេសដែលនៅខាងកើតគេបំផុត ។ ឧទយភាព ភាពនៃថ្ងៃរះ; ដំណើរចំណេញ; ភាពនៃសេចក្ដីចម្រើន ។ ឧទយលាភ ការបានចំណេញ; ការបានសេចក្ដីចម្រើន ។ល។ ខ្មែរប្រើពាក្យ ឧទយ ឬ ឧទ័យ នេះជាឋានន្តរនៃមន្រ្តីក៏មាន, ដូចជា ឧទ័យធិរាជ (< ឧទយ + អធិរាជ, គួរជា ឧទយាធិរាជ), ឧទ័យវង្សា, វង្សាឧទ័យ, ធម៌ឧទ័យ, ជំនិតឧទ័យ, ភក្តីឧទ័យ ជាដើម ។ ប្រើរៀងពីខាងចុងសព្ទដទៃក៏បាន, ដូចជា សុរិយោទ័យ, អរុណោទ័យ, សុខោទ័យ ជាដើម (ម. ព. ទាំងនេះ) ។ ឧទ័យ