អ៊ុ-ទ សំ. បា. ( ន. ) ពោះ, ផ្ទៃ ។ រ. ស. ព្រះ​ឧទរ ។ ប្រើ​ជា​ឥស្សរ​សព្ទ​និង​សមណ​សព្ទ​ក៏​បាន : ព្រះ​តេជ​ព្រះ​គុណ​មិន​សូវ​សប្បាយ​ឧទរ (កុំ​ប្រើ​ពាក្យ ព្រះ) ។ អ. ថ. អ៊ុទៈរៈ, ដូច​ជា ឧទរ​ការណ៍ ហេតុ​នៃ​ពោះ​គឺ​ដំណើរ​គ្រាន់​តែ​ចម្អែត​ពោះ : នៅ​បម្រើ​គេ​ដោយ​ឧទរ​ការណ៍ នៅ​បម្រើ​គេ​ដោយ​គ្រាន់​តែ​ចម្អែត​អាត្មា​ប៉ុណ្ណោះ ។ ប្រើ​ដូច​ជា គុ. ក៏​បាន: របរ​ឧទរ​ការ-ណ៍ របរ​គ្រាន់​តែ​ចម្អែត​ពោះ ។ ឧទរ​បាត្រ ក្រពះ ។ ឧទរប្បមាណ ឬ --ប្រមាណ ការ​ស្មាន​ឬ​ស្ទង់​ឲ្យ​ល្មម​តែ​មួយ​ចម្អែត : បរិភោគ​ដោយ​ឧទរប្បមាណ (ប្រើ​ដូច​ជា គុ. ក៏​បាន : អាហារ​ឧទរប្បមាណ អាហារ​មាន​ចំនួន​ត្រឹម​តែ​មួយ​ចម្អែត) ។ ឧទរ​រោគ ឬ ឧទរាពាធ រោគ​ឈឺ​ពោះ, ជំងឺ​ពោះ ។ល។