ឧទ្ទាម
អ៊ុត-ទាម សំ.; បា. ( គុ. ) (ឧត៑ > ឧទ៑ + ទម; ឧ + ទម “ដែលមានដំបូន្មានរើឡើង”) ដែលអស់ទូន្មានបាន, ដែលបង្វឹកមិនកើត; ដែលឡើងកម្លាំងឡើងចិត្ត, ទ្រើសកម្លាំងទ្រើសចិត្ត, ទ្រើសឃ្នង, ឡើងចាងមិនស្ដាប់ឱវាទមិនស្ដាប់ច្បាប់; ខ្មាំងចំពោះរាជការផែនដី : ក្របីឧទ្ទាម ក្របីឡើងកទ្រើសកម្លាំងពិបាកប្រើ ឬក្របីដែលលែងចោលយូរនៅតែក្នុងព្រៃផ្លាងចាប់យកមកប្រើមិនកើត ។ សេះឧទ្ទាម សេះដែលទម្រើសទាល់តែឡើងកម្លាំង, សេះរោង ។ មនុស្សឧទ្ទាម មនុស្សទ្រើសឃ្នងពួននៅតែក្នុងព្រៃ ឬមនុស្សដែលតាំងខ្លួនជាខ្មាំងក្បត់ផែនដី (ប្រើជា ន. ក៏បាន : បង្រ្កាបពួកឧទ្ទាមដែលចូលមករាតត្បាតនៅជាយដែន) ។ ស្រែឧទ្ទាម ស្រែដែលគេបោះបង់ចោលទៅជាព្រៃខ្លះ ។ ឧទ្ទាមឡើងរាជ្យ មនុស្សខ្មាំងឡើងចាង ឬខ្មាំងឡើងបានជាស្តេចសោយរាជ្យ ។ (ព. កា.) : កូនប្រុសទម្រើស ទាល់តែឡើងទ្រើស ទៅជាឧទ្ទាម នាំឲ្យរដ្ឋា- ភិបាលគំរាម វាមិនស្ដាប់តាម ម៉ែឪព្រួយខ្លាំង ។ ជួននាំបះបោរ ជួនទៅជាចោរ ឃោរឃៅប្រឆាំង គួរម៉ែឪស្តាយ កូនប្រុសត្រឡាំង មិនគួរភ័ន្តភាំង ដល់ម្ល៉ឹងទៅសោះ ។ ឧទ្ទាមឡើងចាង ព្រោះវាមានអាង ព្រៃជួយរំដោះ ពេលថ្ងៃលាក់ខ្លួន ពេលយប់ផុតគ្រោះ វាចូលភូមិព្រោះ អ្នកភូមិខ្លាចវា ។