អ៊ុត-ទឹស បា.; សំ. ( កិ. ) (ឧទ្ទិឝ) សំដៅ​ទៅ​រក, សំដៅ​ចំពោះ, ឆ្ពោះ​ត្រង់, តម្រង់​ទៅ​រក; បម្រុង​ត្រង់, បម្រុង​ចំពោះ, ធ្វើ​បម្រុង​ឬ​ដើម្បី : ឧទ្ទិស​សង្ឃ ចំពោះ​សង្ឃ ។ ឧទ្ទិស​ផល​បុណ្យ​ចំពោះ​ទៅ​មតក​បុគ្គល បញ្ចេញ​វាចា​ផ្សាយ​ផល​បុណ្យ​ចំពោះ​ទៅ​អ្នក​ដែល​ធ្វើ​មរណ​កាល​ទៅ​ហើយ ។ (ព. កា.) : ពុទ្ធ​សាសនា ឲ្យ​បុត្រ​ធីតា ឬ​ញាតិសន្តាន ឧទ្ទិស​ភាគ​ផល កុសល​បុណ្យ​ទាន ឆ្ពោះ​អ្នក​ចែក​ឋាន​បាត់បង់​ទៅ​ហើយ ។