អ៊ុត-ទ្យាន សំ.; បា. ( ន. ) (< ឧត៑ > ឧទ៑ + យាន; ឧយ្យាន “ទី​សម្រាប់​កម្សាន្ត​មាន​ដើម​ឈើ​ខ្ពស់​ៗ ដែល​គេ​ចូល​ដល់ គេ​ដើរ​បណ្តើរ​ងើយ​មើល​លើ​បណ្តើរ”) សួន​ដែល​មាន​ឈើ​ខ្ពស់​ៗ មាន​ផ្កា​ផ្លែ​និង​លម្អ​គួរ​ឲ្យ​ចង់​ដើរ​មើល​កម្សាន្ត​ចិត្ត, សួន​មាន​ឈើ​ជា​ម្លប់​សម្រាប់​ដើរ​លេង​កែ​អផ្សុក (ខ្មែរ​ច្រើន​ប្រើ​ក្លាយ​ជា ឱទ្យាន) ។ ឧទ្យាន​បាល (អ៊ុត-ទ្យានៈបាល) អ្នក​រក្សា​ឬ​អ្នក​ថែ​ឧទ្យាន (បើ​ស្ត្រី​ជា ឧទ្យាន​បាលី ឬ--បាលិកា អ. ថ. --ប៉ាល៉ី ឬ ប៉ាល៉ិកា) ។ ឧទ្យាន​ព្រឹក្ស ឬ --ទ្រុម ឈើ​ក្នុង​ឧទ្យាន ។ល។ ម. ព. ឧយ្យាន ទៀត​ផង ។បន្ត