ឧបក្កិលេស
អ៊ុបុ័ក-កិល៉ែ ស បា.; សំ. ( ន. ) (ឧបក្លេឞ) គ្រឿងសៅហ្មង, សេចក្ដីមិនបរិសុទ្ធ, មន្ទិល, មន្ទិលសៅហ្មង; គ្រឿងសៅហ្មងចិត្ត; គ្រឿងនាំឲ្យស្រអ័ព្ទ, ឲ្យអ័ព្ទពន្លឺ, ឲ្យអ័ព្ទអន់ : ផ្សែង, ពពក, អ័ព្ទ ជាដើម ជាឧបក្កិលេសនៃព្រះអាទិត្យព្រះចន្ទ; អភិជ្ឈា, ព្យាបាទ, សេចក្ដីក្រោធ ជាដើម ជាឧបក្កិលេស នៃចិត្ត ។