[អ៊ុបុ័ច-ឈា] ប៉ុន្តែ ឧបជ្ឈា មិន​ដែល​ប្រើ​ទេ បា.; សំ. ( ន. ) (ឧបជ្ឈា ឬ ឧបជ្ឈាយ; ឧបាធ្យាយ) គ្រូ​បង្រៀន​ធម៌ ឬ​គ្រូ​បង្រៀន​ច្បាប់ ។ ព. ពុ. ព្រះ​ថេរៈ ដែល​ភិក្ខុ​ឬ​សាមណេរ​សូម​និស្ស័យ​ប្រគល់​ខ្លួន​ឲ្យ​លោក​ត្រួតត្រា​ស្ដី​ថា ទូន្មាន​បង្រៀន​ប្រដៅ​តាម​ច្បាប់​ពុទ្ធ​សាសន គឺ​លោក​គ្រូ​អ្នក​ពិនិត្យ​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ​របស់​សទ្ធិវិហារិក (ក្នុង​វិន័យ​ពុទ្ធ​សាសនា​ថា លុះ​តែ​ភិក្ខុ​ដែល​មាន​វស្សា​យ៉ាង​តិច​ត្រឹម ១០ ហើយ ចេះ​ធម៌​វិន័យ​ល្មម​ដល់​ឋានៈ​ជា​ឧបជ្ឈាយ៍ ទើប​អាច​ធ្វើ​ជា​ឧបជ្ឈាយ៍ បាន) : លោក​ដែល​ជា​គ្រូ​របស់​សទ្ធិវិហារិក ហៅ​ថា ឧបជ្ឈាយ៍ (ម. ព. សទ្ធិវិហារិក ផង) ឧបជ្ឈាយ​វត្ត (--យៈ--) វត្ត​ប្រតិបត្តិ​ដែល​សទ្ធិវិហារិក​ត្រូវ​ធ្វើ​ចំពោះ​ឧបជ្ឈាយ៍​របស់​ខ្លួន (ជា​គូ​គ្នា​នឹង សទ្ធិវិហារិក​វត្ត) ។ ឧបជ្ឈាយ៍