ឧបទ្រព
អ៊ុប៉ៈទ្រប់ សំ.; បា. ( ន. ) (ឧបទ្រវ, ខ្មែរប្រើ វ > ព; ឧបទ្ទវ) ចង្រៃ; អពមង្គល; គ្រោះកាច, ភ័យ, អន្តរាយឬភយន្តរាយ ដែលកើតមានក្នុងបច្ចុប្បន្នទាន់ភ្នែក; ហេតុអាក្រក់ : មានឧបទ្រព, ជម្រះឧបទ្រព, រម្ងាប់ឧបទ្រព ។ ខ្មែរប្រើជា គុ. ផងក៏មាន : ចង្រៃឧបទ្រព ឬ ឧបទ្រពចង្រៃ ចង្រៃអាក្រក់, ចង្រៃរួមរឹត ។ ផ្ទះឧបទ្រព ឬ ទីឧបទ្រព ផ្ទះឬទីដែលមានចង្រៃ ។ មនុស្សឧបទ្រព មនុស្សគគ្រក់ ។