ឧបនាហៈ
អ៊ុប៉ៈន៉ាហៈ សំ. បា. ( ន. ) (ឧបនាហ) ដំណើរចងកំហឹង, ការផ្ងំកំហឹងឲ្យងំនៅជានិច្ច; ការចងគំនុំឬចងពៀរ : ឧបនាហៈជាឧបក្កិលេសនៃចិត្ត តែងធ្វើចិត្តឲ្យក្ដៅពុំសូវស្រាក (ព. ពុ.) ។ ព. កា. ប្រើជា ឧបនាហ៍ (អ៊ុប៉ៈន៉ា) ក៏បាន, ដូចជាកាព្យថា : ឧបនាហ៍ជាភ្នក់ភ្លើងដ៏ធំ ចេះតែក្ដៅងំនៅជានិច្ច មិនឆាប់ក៏យូរតែងទង្កិច នាំឲ្យលង់លិចបែកសាមគ្គី ។ បើខឹងឆេវឆាវតែមួយភ្លែត មិនកជាហេតុក្ដៅវក់វី កំហឹងក៏ស្រាលស្រាកឃ្លាតពី- គំនុំគុំកួនទៅឯងៗ ។