អ៊ុប-បុ័ត-តិ ឬ អ៊ុប-ប័ត បា.; សំ. ( ន. ) (ឧត្បត្តិ) ការ​កើត, ការ​កើត​ឡើង; ការ​ចាប់​ជាតិ, កំណើត ។ ខ្មែរ​ប្រើ​ជា កិ. ក៏​មាន “កើត, ចាប់​កំណើត” : អស់​ជីវិត​ទៅ​ឧប្បត្តិ​ជា​បុត្រ​នៃ​សេដ្ឋី ។ ឧប្បត្តិ​កថា ពាក្យ​ដែល​បណ្តាល​កើត​ឡើង ។ ឧប្បត្តិ​ការណ៍ ឬ--ហេតុ ហេតុ​ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​កើត​ឡើង, មូល​ហេតុ ។ ឧប្បត្តិ​កេតនៈ ឬ--កេតន៍ (--កែត) ស្រុក​កំណើត, ជាតិ​ភូមិ (ហៅ ឧប្បត្តិដ្ឋាន ឬ ឧប្បត្តិ​ភូមិ ក៏​បាន) ។ ឧប្បត្តិ​ភាព ភាវៈ​នៃ​ឧប្បត្តិ ។ល។