អ៊ុភៈយោរាច សំ. បា. ស. ( ន. ) (ឧភយ “ទាំង​ពីរ” + រាជ “ព្រះ​រាជា” ខ្មែរ​ប្រើ យ > យោ = “ព្រះ​រាជា​ទាំង​ពីរ​ព្រះ​អង្គ”) ក្សត្រិយ៍​ដាក់​រាជ្យ គឺ​ក្សត្រិយ៍​ទ្រង់​រាជ្យ​ដែល​ផ្ទេរ​រាជ​សម្បត្តិ​ប្រទាន​ទៅ​ព្រះ​រាជ​បុត្រ​ឬ​ទៅ​ក្សត្រិយ៍​ជា​ព្រះ​រាជ​វង្ស​អង្គ​ណា​មួយ​ឲ្យ​សោយ​រាជ្យ​ជា​តំណាង​ព្រះ​អង្គ ហើយ​ទ្រង់​ទទួល​រាជ​ស័ក្តិ​ជា​ក្សត្រិយ៍​កណ្តាល​ជួយ​ដាស់​តឿន​ក្រើន​រំឭក​ក្សត្រិយ៍​ទ្រង់​រាជ្យ​និង​ក្សត្រិយ៍​ឧបរាជ​ទាំង​ពីរ​ព្រះ​អង្គ ឲ្យ​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ទសពិធ​រាជ​ធម៌​ជាដើម : សម្តេច​ព្រះ​ឧភយោរាជ (តាម​បវេណី​ក្នុង​កម្ពុជ​រដ្ឋ, នាទី​របស់​សម្តេច​ព្រះ​ឧភយោរាជ​ជា​ឋានៈ​សម្រាប់​ទោ ទាំង​មន្រ្តី​ធំ​តូច​សម្រាប់​ព្រះ​អង្គ​ក៏​តាំង​ក្នុង​ឋានៈ​សម្រាប់​ទោ​ដែរ ។ មើល​ក្នុង​ពាក្យ សមណ​សក្តិ ទៀត​ផង) ។