អ៊ុសុម៉ៈ បា. ឬ សំ. ( ន. ) (ឧឞ្មន៑ ឬ ឩឞ្មន៑) ចំហាយ, ចំហាយ​ក្ដៅ, ចំហាយ​ភ្លើង, កម្សួល, អៃ ។ អក្សរ​ឧស្ម័ន (ព. វ.) អក្សរ​ដែល​មាន​ខ្យល់​សំឡេង​ដូច​ជា ហួច, មាន ៣ តួ​គឺ ឝ, ឞ, ស, បើ​រាប់ ហ្វ មួយ​ផ្សំ​ផង​ជា ៤ តួ ។ ឧសុម​កោដ្ឋក៏ (--កោត) បន្ទប់​ដែល​មាន​ជើង​ក្រាន​ដុត​ភ្លើង​បង្ហប់​ឲ្យ​មាន​ចំហាយ​ក្ដៅ (សម្រាប់​ការពារ​រងា​ជាដើម) ។ ឧសុម​ពល (--ពល់) កម្លាំង​ឧស្ម័ន ។ ឧសុម​មន្ទីរ ឬ ឧសុមាគារ (--ម៉ា--) ផ្ទះ​ដែល​មាន​ចំហាយ​ភ្លើង​ក្ដៅ​សព្វ (ដូច​យ៉ាង​រោង​ភ្លើង, រោង​ចក្រ​ជាដើម) ។ ឧសុម​រថ ឬ រថ​ឧស្ម័ន រថ​ដែល​លឿន​ដោយ​កម្លាំង​ឧស្ម័ន (ពាក្យ​សន្មត​ប្រើ​តាម​សម័យ​និយម) ។ល។ (ព. កា.) : ឧស្ម័ន​សំខាន់​ខាង​ចំហាយ ឲ្យ​ចេញ​ផ្សព្វផ្សាយ​គាំពារ​ធាតុ ទោះ​មនុស្ស​ទោះ​សត្វ​កាល​បើ​ឃ្លាត​ឧស្ម័ន​ហើយ​ប្រាស​ចាក​ជីវិត ។ ព្រះ​ពុទ្ធ​ទ្រង់​ត្រាស់​ពន្យល់​ថា កាល​ណា​ឧស្ម័ន​អស់​សូន្យ​ពិត អាយុ​វិញ្ញាណ​ក៏​គ្មាន​ឫទ្ធិ៍ ជីវិត​ក៏​សូន្យ​កាយ​ស្តូកស្ដឹង ។ គេ​បោះបង់​ខុស​ពី​កាល​មុន ទោះបី​មាន​គុណ​គួរ​គេ​ដឹង ជា​រូប​ដេក​ស្តូក​ឥត​ការ​ប្រឹង ស្តូកស្តឹង​ដូច​កល់​អង្កត់​ឧស ។ ឧស្ម័ន