ឩម!
អូម ឬ អូម៉ៈ សំ. ( និ. ជា ឧ. ) ពាក្យលាន់មាត់ ដោយមានសេចក្ដីក្រោធខ្លាំង, ដោយគំរាមដាក់ជាដើម ។ ខ្មែរប្រើជាពាក្យផ្តើមមន្តអាគម (អ. ថ. អូម ឬ អូម៉ៈ), ក្លាយមកពី ឱម ! (ម. ព. នេះ) ។ ឱមអាម (ម. ព. អាម)។ បុរាណសរសេរ ឱ្ម គឺ អ-ឧ ម > ឱម ឬ ឱ្ម មានអត្ថន័យថា “ព្រះឥសូរ, ព្រះនារាយណ៍, ព្រះព្រហ្ម ”លុះចំណេរកាលតមក, ពួកពុទ្ធសាសនិកខាងលទ្ធិអាចរិយវាទខ្លះក៏មក ឱម ឬ ឱ្ម នេះមកប្រើផងដែរថា ឱមនមស្ករ៍ ! ឬ ឱម នមោ ! “សូមនមស្ការចំពោះ ឱម គឺ អ = អរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធ !; ឧ= ព្រះឧត្ដមធម៌; ! ម = មហាសង្ឃគណៈ !”; (គេប្រតិបត្តិបែបនេះ ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់លទ្ធិព្រាហ្មណិកដែលមានពាក្យ ឱម ឬ ឱ្ម ជាបែប នមស្ការ គឺឲ្យពុទ្ធសាសនិកជនដឹងថា ខាងលទ្ធិពុទ្ធសាសនិកក៏មាន ឱម ឬ ឱ្ម ដូចលទ្ធិព្រាហ្មណិកដែរ មិនចាញ់ប្រៀបគ្នាទេ) ។ល។