ឫណ
រឹណៈ ឬ រឹន សំ.; បា. ( ន. ) (ឥណ) បំណុល; ការឲ្យខ្ចី ។ ប្រើជាបទសមាសឬបទតទ្ធិត : ឫណគ្រ័ស្ត, ឫណាយិក, ឫណិន (រឹ-ណៈគ្រ័ស, រឹ-ណា-, រឹ-និន) ដែលជាប់បំណុល; អ្នកជំពាក់បំណុលគេ, កូនបំណុល ។ ឫណមត្កុណ ឬ ឫណមាគ៌ណ (រឹ-ណៈមុ័ត-ត្កុន ឬ --មារ-គន់) អ្នកទទួលធានាឲ្យកូនបំណុលគេ, អ្នកធានា ។ល។