ឫតុ
សំ.; បា. ( ន. ) (ឧតុ) រដូវ ។ ប្រើជាបទសមាស : ឫតុកាល ឬ ឧតុ-- សម័យក្នុងរដូវ, គ្រាដែលសមតាមរដូវ, ដែលមានទំនងស្រួល; សម័យធ្លាក់រដូវនៃស្ត្រី (ហៅថា ឫតុសម័យ ឬ ឧតុ-- ក៏បាន) ។ ឫតុនិយម ឬ ឧតុ-- (--យំ) ការកំណត់តាមរដូវ; ធម្មតារបស់រដូវ (ហៅថា ឫតុនិយាម ឬ ឧតុ-- ក៏បាន) ។ ឫតុបរិណាមជាពាធ ឬ ឧតុ-- (--ប៉ៈរ៉ិណាមៈជាពាត) ជំងឺដែលកើតព្រោះការប្រែឬផ្លាស់រដូវ ។ ឫតុរាជ សេ្ដចរដូវ គឺរដូវស្លឹកឈើលាស់ (វសន្តរដូវ) ។ ឫតុសន្ធិ (--សន់-ធិ) តំណរដូវ គឺវេលាត្រង់ចន្លោះរដូវពីមួយទៅមួយ, វេលាផ្លាស់រដូវ ។ ឫតុសាត្ម្យ៍ (--សាត) អាហារដែលឆ្ងាញ់តាមរដូវ; ដំណើរឆ្ងាញ់ពិសាតាមរដូវ ។ ឫតុស្នាន ការងូតទឹកជម្រះខ្លួនក្នុងថ្ងៃដាច់រដូវ; ការងូតទឹកជម្រះកាយរបស់ស្ត្រីក្នុងវេលាដែលធ្លាក់រដូវរួចហើយឬក្នុងវេលាកន្លងមក ៤ ថ្ងៃ អំពីថ្ងៃដែលមានរដូវជាដំបូងបំផុត (ងូតដើម្បីឲ្យកើតស្រីសួស្ដី, តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍ឬលទ្ធិបុរាណ) ។ល។ (ម. ព. រតូវ ឬ រដូវ ផង) ។