រឹត សំ.; បា. ( ន. ) (ឥទ្ធិ) សេចក្ដី​សម្រេច, ដំណើរ​កើត​ការ; អំណាច; សេចក្ដី​អស្ចារ្យ, សម្បើម; សេចក្ដី​ក្លៀវក្លា, រុងរឿង; សេចក្ដី​ចម្រើន, លូតលាស់, ដុះដាល; សេចក្ដី​រឹងប៉ឹង, មាំមួន : មាន​ឫទ្ធិ, ប្រឡង​ឫទ្ធិ ប្រើ​ឫទ្ធិ​អំណាច ។ បើ​រៀង​ពី​ខាង​ដើម​សព្ទ​ដទៃ​ជា​បទ​សមាស​ឬ​បទ​តទ្ធិត (អ. ថ. រឹត-ធិ) : ឫទ្ធិ​ក្រៃ ឫទ្ធិ​ដ៏​ក្រៃលែង ។ ឫទ្ធិ​ពល ឬ ឥទ្ធិ-- កម្លាំង​របស់​ឫទ្ធិ ។ ឫទ្ធិ​ម័ត (--មុ័ត) ដែល​មាន​ឫទ្ធិ ឬ​អ្នក​មាន​ឫទ្ធិ ។ ឫទ្ធិ​រង្គ​ (--រង់) ចម្បាំង​មាន​ឫទ្ធិ, ចម្បាំង​យ៉ាង​សម្បើម ។ ឫទ្ធិ​រុទ្រ (--រុត) ដែល​សម្បើម, រឹងប៉ឹង ដោយ​ឫទ្ធិ ឬ​អ្នក​មាន​ឫទ្ធិ​ខ្លាំង​ពូកែ ។ ឫទ្ធិ​លាភ ការ​បាន​ឫទ្ធិ, ការ​សម្រេច​ឫទ្ធិ ។ល។ បើ​រៀង​ពី​ខាង​ចុង​សព្ទ​ដទៃ (អ. ថ. រឹត) : កាយ​ឫទ្ធិ (កាយ៉ៈ--) ឫទ្ធិ​របស់​កាយ ។ ធ្យាន​ឫទ្ធិ ឬ ឈាន-- (ធ្យានៈ-- ឬ ឈានៈ--) ឫទ្ធិ​នៃ​ធ្យាន ឬ​ឫទ្ធិ​របស់​ឈាន ។ បុណ្យ​ឫទ្ធិ ឬ បុញ្ញ-- (បុន-យ៉ៈ-- ឬ បុញ-ញ៉ៈ--) ឫទ្ធិ​របស់​បុណ្យ ។ រណ​ឫទ្ធិ (រៈណៈ--) ឫទ្ធិ​របស់​ចម្បាំង (ម. ព. រណៈ ផង) ។ រាជ​ឫទ្ធិ (រាជៈ--) ឫទ្ធិ​របស់​ព្រះ​រាជា ។ សេនា​ឫទ្ធិ ឫទ្ធិ​របស់​សេនា ។ អស្វ​ឫទ្ធិ ឬ អស្ស-- (អ័ស-ស្វៈ-- ឬ អ័ស-សៈ--) ឫទ្ធិ​របស់​សេះ; ខ្មែរ​ប្រើ​ពាក្យ​នេះ​ដោយ​សន្មតិ​ជា​ឈ្មោះ​គ្រឿង​ឥស្សរិយៈ​មួយ​បែប ដែល​បារាំង​សែស​ហៅ​ថា សឺវ៉ាលីយេរ chevalier... ។ល។