សំ. ( ឧ. ) (ឰ ! “នែ !, ហេ !, ហ៊េ ! យី !, យើ !”) ពាក្យ​លាន់​មាត់ ដោយ​មាន​សេចក្ដី​អស្ចារ្យ, ដោយ​ភ្ញាក់, ភ័យ, ស្លន់ ឬ​ដោយ​សេចក្ដី​ក្រោធ, ដោយ​ឈឺ​ខ្លាំង​ជាដើម (លាន់​មាត់​ថា អៃ៎ !, អៃយ៉ា !, អៃយ៉ូ !, អៃយ៉ូយ !, អៃយ៉ូះ !, អៃយ៉ះ ! ឬ អៃ៎យ៉ា !...ក៏​មាន) ។ អៃ !