(បា.; សំ.) (ន.) (អវភាស) ពន្លឺ: ឱភាស​ព្រះ​អាទិត្យ ពន្លឺ​ព្រះ​អាទិត្យ (ហៅ សុរិយោភាស ក៏​បាន); ឱភាស​ព្រះ​ចន្រ្ទ ពន្លឺ​ព្រះ​ចន្រ្ទ (ហៅ ចន្ទោភាស ក៏​បាន) ។ សេចក្ដី​ពន្យល់​ឲ្យ​ភ្លឺ, ការ​ឲ្យ​ន័យ​ឬ​ឲ្យ​ទំនង, ការ​សម្តែង​អាការ​កិរិយា​ឲ្យ​ដឹង​ច្បាស់: ធ្វើ​ឱភាស​ឲ្យ​យល់​ការណ៍ ។ ឱភាស​និមិត្ត ឬ--សញ្ញា (--សៈ--) គ្រឿង​បំភ្លឺ​ឲ្យ​យល់, ការ​ឲ្យ​ន័យ​បំភ្លឺ​ឲ្យ​យល់ : ធ្វើ​ឱភាស​និមិត្ត ។

(បា.; សំ.) (កិ.) (អវភាស “ភ្លឺ​ច្បាស់; បំភ្លឺ; ពន្យល់”) បង្គាប់​បញ្ជា, ត្រួតត្រា : ឧភាស​លើ... ត្រួតត្រា​លើ... ។ ឱភាស​មន្រ្តី មន្រ្តី​រឿនហ្លួង ។

(ន.) សរីរ​ប្រទេស​ដំរី​ត្រង់​ប្រជុំ​ដើម​ស្មា​ឬ​គល់​ស្មា​ទាំង​ពីរ : ឱភាស​ដំរី ។ (ពាក្យ​ទំនើប​ថ្មី​ហៅ កន្លែង​ចិន​យំ ព្រោះ​មាន​រឿង​តំណាល​ថា មាន​ចិន​ឆៅ​ម្នាក់​កំពុង​ដើរ​តាម​ផ្លូវ, ឃើញ​គេ​បរ​ដំរី ក៏​សុំ​គេ​ជិះ​ដោយសារ​ផង, គេ​ឲ្យ​ជិះ​លើ​ខ្នង​ដំរី មិន​ហ៊ាន​ជិះ សុំ​ជិះ​ពី​ក្រោយ​ខ្នង​គេ, លុះ​ដំរី​វា​ដើរ​ទៅ ត្រង់​ប្រជុំ​គល់​ស្មា​ដំរី​នោះ​ចេះ​តែ​ខ្ពស់​ទាប​ៗ លើក​ដាក់​ៗ, ចិន​ឆៅ​ក៏​យក​ដៃ​ទាំង​ពីរ​ជ្រែង​ទប់​ខ្លួន, ថែម​ទាំង​ដំរី​កាន់​តែ​ដើរ​លឿន​ឡើង​ទៀត, ទ្រាំ​ពុំ​បាន ក៏​សុំ​អង្វរ​គេ​ឲ្យ​ឈប់ ខ្លួន​នឹង​ចុះ, គេ​មិន​ព្រម​ឈប់, ចិន​ឆៅ​នោះ​ក៏​យំ ស្រែក​ថា ងាប់​ហើយ ! ងាប់​ហើយ !...; ឱភាស​ដំរី​ក៏​មាន​ឈ្មោះ​ថា កន្លែង​ចិន​យំ រៀង​មក) ។