ឱភាស
(បា.; សំ.) (ន.) (អវភាស) ពន្លឺ: ឱភាសព្រះអាទិត្យ ពន្លឺព្រះអាទិត្យ (ហៅ សុរិយោភាស ក៏បាន); ឱភាសព្រះចន្រ្ទ ពន្លឺព្រះចន្រ្ទ (ហៅ ចន្ទោភាស ក៏បាន) ។ សេចក្ដីពន្យល់ឲ្យភ្លឺ, ការឲ្យន័យឬឲ្យទំនង, ការសម្តែងអាការកិរិយាឲ្យដឹងច្បាស់: ធ្វើឱភាសឲ្យយល់ការណ៍ ។ ឱភាសនិមិត្ត ឬ--សញ្ញា (--សៈ--) គ្រឿងបំភ្លឺឲ្យយល់, ការឲ្យន័យបំភ្លឺឲ្យយល់ : ធ្វើឱភាសនិមិត្ត ។
(បា.; សំ.) (កិ.) (អវភាស “ភ្លឺច្បាស់; បំភ្លឺ; ពន្យល់”) បង្គាប់បញ្ជា, ត្រួតត្រា : ឧភាសលើ... ត្រួតត្រាលើ... ។ ឱភាសមន្រ្តី មន្រ្តីរឿនហ្លួង ។
(ន.) សរីរប្រទេសដំរីត្រង់ប្រជុំដើមស្មាឬគល់ស្មាទាំងពីរ : ឱភាសដំរី ។ (ពាក្យទំនើបថ្មីហៅ កន្លែងចិនយំ ព្រោះមានរឿងតំណាលថា មានចិនឆៅម្នាក់កំពុងដើរតាមផ្លូវ, ឃើញគេបរដំរី ក៏សុំគេជិះដោយសារផង, គេឲ្យជិះលើខ្នងដំរី មិនហ៊ានជិះ សុំជិះពីក្រោយខ្នងគេ, លុះដំរីវាដើរទៅ ត្រង់ប្រជុំគល់ស្មាដំរីនោះចេះតែខ្ពស់ទាបៗ លើកដាក់ៗ, ចិនឆៅក៏យកដៃទាំងពីរជ្រែងទប់ខ្លួន, ថែមទាំងដំរីកាន់តែដើរលឿនឡើងទៀត, ទ្រាំពុំបាន ក៏សុំអង្វរគេឲ្យឈប់ ខ្លួននឹងចុះ, គេមិនព្រមឈប់, ចិនឆៅនោះក៏យំ ស្រែកថា ងាប់ហើយ ! ងាប់ហើយ !...; ឱភាសដំរីក៏មានឈ្មោះថា កន្លែងចិនយំ រៀងមក) ។