សោតា
(បា.),(សំ.)(--តា ឬ ដា)(សោត; ស្រោតស៑) ខ្សែទឹក ។ ព. ពុ. ឈ្មោះសោកុត្តរធម៌មួយគូ គឺមគ្គផលជាដើមខ្សែ (ថ្នាក់មគ្គហៅ សោតាមគ្គ ឬ សោតាបត្តិមគ្គ, ថ្នាក់ផលហៅ សោតាផល ឬ សោតាបត្តិផល) ។ សោតាបន្ន (--ប័ន; បា. < សោត + អាបន្ន “បានលុះ, បានសម្រេច”) អរិយបុគ្គលអ្នកបានសម្រេចលោកុត្តរធម៌ថ្នាក់សោតា (បើស្ត្រីជា សោតាបន្នា) ។ល។