កដប

សូមដាក់រូប។

វិគីភីឌា

ខ្មែរ

និរុត្តិសាស្ត្រ

មកពីពាក្យ ក+ដប> កដប។

នាម

កដប

1. កន្លែងដែលត​ជាប់ពីមាត់ដបជាដើមចុះទៅទល់នឹងក្អេង។
2. ឈ្មោះ​បក្សី​មួយ​ប្រភេទ រូប​តូច​ប៉ុន​លលក ចំពុះ​វែង​សម្បុរ​ស ច្រើន​ធ្វើ​សំបុក​ពង​តែ​ក្នុង​ដី​តាម​ច្រាំង​ទន្លេ, ស្ទឹង, ព្រែក។ វាជាសណ្ដានៃសត្វចចាត។

បច្ចេកសព្ទដកស្រង់

• កដបក្បាលខ្មៅ
• កដបក្រហម
• កដបខៀវស
• កដបខ្មៅស
• កដបទ្រូងស

បំណកប្រែ

កន្លែងដែលត​

[[]]:

បក្សីពួកមួយប្រភេទ​

[[]]:

ឯកសារយោង

• វចនានុក្រមជួនណាត។