ក
 | ||||||||
| ||||||||
ខ្មែរ
ការបញ្ចេញសំលេង
មូលសព្ទ ១
ចុះមកពីអក្សរព្រាហ្មី 𑀓 រួចវិវត្តជាអក្សរបល្លវៈ 
។ សមមូលនឹងអក្សរទេវនាគរី क ។
តួអក្សរ
ក (ជើង ្ក)
ទម្រង់ដទៃ
- (អក្សរប្រាយ) ⠛
ពាក្យកម្លាយ
មូលសព្ទ ២
ពីភាសាបុព្វមន-ខ្មែរ *kɔʔ ~ *kɔ(ɔ)k ។ សែស្រឡាយនឹងភាសាមន ကံ (កំ), ភាសាយួន cổ ។
នាម
ក
- (កាយវិភាគសាស្ត្រ) អវយវៈដែលភ្ជាប់ពីក្បាលទៅនឹងតួខ្លួន។
- ប្រឡៅក
កមនុស្ស - (រាជសព្ទ, ព្រះ–) សូរង
- ផែ្នកត្រង់កន្លែងដែលស្ដួចនៃអវយវៈ ឬសរីរាង្គ។
- កដៃ
- កស្បូន
- (រុក្ខសាស្ដ្រ) ចំណុចនៃរុក្ខជាតិត្រង់គល់នៃដើមដែលលូតចេញពីឫស។
- កស្រូវ
- ជាយអាវខាងលើត្រង់កន្លែងស៊កក្បាលបាន។
- អាវកវៀល
- ផ្នែកនៃវត្ថុជារង្វាល់ដែលស្ដួចរវាងតួនិងមាត់។
- ភាគនៃវត្ថុខ្លះដែលមានសណ្ឋានប្រដូចនឹងករបស់សត្វ។
- (តាមន័យធៀប) ភាពរឹងប៉ឹង, មិនងាករេ, មិនបណ្ដោយតាម។
- ពួកអប្បជនបានកំពុងតែសង្កត់កម្ចាស់ជំនួញតូចតាច។
- ចំណេះជិះកឯង។
ពាក្យកម្លាយ
បំណកប្រែ
អវយវៈ
មូលសព្ទ ៣
មកពីភាសាខ្មែរកណ្ដាល ក, ពីភាសាខ្មែរបុរាណ ក, កោ, ករ៑, ធៀបនឹងភាសាសៀម ก่อ (ក្ច់) ។ សមូលសព្ទនៃពាក្យ ក៏ ។
កិរិយា
ក
- តាំងធ្វើ ឬផ្ដើមឱ្យកើតឡើង នាំឱ្យមានប្រតិស្ឋាន។
- កចេតិយ
- កភូមិ
- កទ័ព
ពាក្យកម្លាយ
ទម្រង់ជាប់ផ្នត់
បំណកប្រែ
មូលសព្ទ ៤
នាមអសាធារណ៍
ក (ឡាតាំង Ka)
- ភូមិនៅឃុំចុងកាល់, ចុងកាល់, ឧត្តរមានជ័យ។
- ភូមិនៅសង្កាត់ច្រាំងចំរេះទី ២, ឫស្សីកែវ, ភ្នំពេញ។
ពាក្យទាក់ទង
បាលី
សព្វនាម
ក បុំ/នបុំ
ក បុំ
ការបំបែកនាម
តារាងបំបែកនាមនៃ "ក" (បុំលិង្គ)
តារាងបំបែកនាមនៃ "ក" (នបុំសកលិង្គ)