សំ.; បា. ( ន. ) (ក្សយ; ខយ) ការអស់ទៅ; សេចក្ដីបាត់បង់, វិនាស ។ ដែលប្រើសព្វថ្ងៃនេះ មានទំនងដូចជា កិ. : ក្ស័យជីវិត, ក្ស័យកិលេស គឺអស់ជីវិត, អស់កិលេស ។
