តិរោកុឌ្ឌ​សូត្រ

តិរ៉ោកុត-ឌៈ សូត បា. ( ន. ) (--សុត្ត) ឈ្មោះ​សូត្រ ១ ក្នុង​ព្រះ​សុត្តន្តបិដក; ហៅ​ថា តិរោកុឌ្ឌកណ្ឌ ក៏​បាន, ឬ​ហៅ​ដោយ​ខ្លី​តាម​ទម្លាប់​ស្រួល​មាត់​ត្រឹម​តែ តិរោក ប៉ុណ្ណេះ​ក៏​បាន; ក្នុង​ប្រទេស​ខ្មែរ​យើង ប្រើ​ជា​ធម៌​សម្រាប់​សូត្រ​ដារ​ឧទ្ទិស​ចំណែក​បុណ្យ (ម. ព. ដារ ផង) ។