ខ្មែរ

ការបញ្ចេញសំលេង

អក្ខរាវិរុទ្ធ និងសទ្ទតា នាម
ឡាតាំងយានកម្ម niəm
IPA (បមាណីយ) គន្លឹះ /niəm/


នាម

នាម

(សំស្ក្រឹត និង​បាលី) (និ.) ឈ្មោះ​ថា, ហៅ​ថា ឧទាហរណ៍ ឱ​អ្នក​អើយ, ខ្ញុំ​នាម​តែ​ថា “ដង្ខៅ​ៗ” ទេ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​នៅ​ល្បី​តែ​ឈ្មោះ​ប៉ុណ្ណោះ រី​ឯ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​វិនាស​អស់​ហើយ​គ្មាន​ទេ...។

បា.; សំ. ( ន. ) (នាមន៑ > នាម) ឈ្មោះ : នាម​ខ្លួន, នាម​ត្រកូល ។ រ. ស. ព្រះ​នាម, ទ្រង់​ព្រះ​នាម...។ សម្ដី​សម្ដែង​នូវ​ឈ្មោះ​ជា​គ្រឿង កំណត់​សម្គាល់​ឲ្យ​ហៅ​បាន, ដូច​ពាក្យ​ថា មនុស្ស, សត្វ, ដី, ទឹក, ភ្លើង, ខ្យល់, ស្រែ, ចម្ការ ជាដើម ហៅ​ថា នាម (ព. វ.) ។

បា. ( ន. ) ឈ្មោះ​មូល​កច្ចាយន​និទ្ទេស​ទី ២ (បែប​វេយ្យាករណ៍​សម្រាប់​រៀន​ភាសា​បាលី) : មូល​នាម, មេ​សូត្រ​នាម, រៀន​បំបែក​វិធី​នាម ។

( ន. ) ប្រដាប់​នេសាទ​មច្ឆាជាតិ ធ្វើ​ដោយ​ខ្សែ​ធ្មៃ​មាន​ក្រឡា​បួន​ជ្រុង​ស្មើ មាន​ខ្សែ​ដៃ​ពីរ មាន​ថ្ម​សណ្ដូន​ជើង មាន​ក្រវិល​រូត​មាត់ សម្រាប់​មនុស្ស​ពីរ​នាក់​ជិះ​លើ​ទូក​ក្បាល​កន្សៃ​កាន់​ចុង​ប្រដាប់​នោះ​ម្ខាង​ម្នាក់ អុំ​វាត​ទូក​បញ្ឆៀង​ទទឹង​ខ្សែ​ទឹក​បណ្ដែត​សំរៀម​តាម​ខ្សែ​ទឹក, កាល​បើ​មាន​ត្រី​ជាប់ ក៏​អាច​ដឹង​ភ្លាម : នាំ​គ្នា​ទៅ​រក​វាត​នាម ។
(វេយ្យាករណ៍) (English: noun; French: nom) ពាក្យសម្រាប់សំគាល់ឈ្មោះ មនុស្ស, សត្វ, រុក្ខជាតិ, ទីកន្លែង, វត្ថុ, ស្ថានភាព, សកម្មភាព ឬ គំនិតអ្វីមួយ និង អាចបំពេញមុខងារជាប្រធាន ឬ កម្ម នៅក្នុងល្បះ។ នាមជាធាតុចាំបាច់នៃកន្សោមនាម។ ពាក្យ: ពូសុខ តុ គោ ដើរ ដំណើរ ជួញ ឈ្មួញ រដ្ឋាភិបាល ... ជានាម។
នាមមាន ៨ ប្រភេទ៖

  1. នាមសាធារណ៍
  2. នាមអសាធារណ៍
  3. នាមករណ៍
  4. នាមការក៍
  5. នាមរូបី
  6. នាមអរូបី
  7. នាមជីវចល
  8. នាមអជីវចល