នាម
ខ្មែរ
ការបញ្ចេញសំលេង
នាម
នាម
(សំស្ក្រឹត និងបាលី) (និ.) ឈ្មោះថា, ហៅថា ឧទាហរណ៍ ឱអ្នកអើយ, ខ្ញុំនាមតែថា “ដង្ខៅៗ” ទេ សព្វថ្ងៃនេះនៅល្បីតែឈ្មោះប៉ុណ្ណោះ រីឯទ្រព្យសម្បត្តិវិនាសអស់ហើយគ្មានទេ...។
បា.; សំ. ( ន. ) (នាមន៑ > នាម) ឈ្មោះ : នាមខ្លួន, នាមត្រកូល ។ រ. ស. ព្រះនាម, ទ្រង់ព្រះនាម...។ សម្ដីសម្ដែងនូវឈ្មោះជាគ្រឿង កំណត់សម្គាល់ឲ្យហៅបាន, ដូចពាក្យថា មនុស្ស, សត្វ, ដី, ទឹក, ភ្លើង, ខ្យល់, ស្រែ, ចម្ការ ជាដើម ហៅថា នាម (ព. វ.) ។
បា. ( ន. ) ឈ្មោះមូលកច្ចាយននិទ្ទេសទី ២ (បែបវេយ្យាករណ៍សម្រាប់រៀនភាសាបាលី) : មូលនាម, មេសូត្រនាម, រៀនបំបែកវិធីនាម ។
( ន. ) ប្រដាប់នេសាទមច្ឆាជាតិ ធ្វើដោយខ្សែធ្មៃមានក្រឡាបួនជ្រុងស្មើ មានខ្សែដៃពីរ មានថ្មសណ្ដូនជើង មានក្រវិលរូតមាត់ សម្រាប់មនុស្សពីរនាក់ជិះលើទូកក្បាលកន្សៃកាន់ចុងប្រដាប់នោះម្ខាងម្នាក់ អុំវាតទូកបញ្ឆៀងទទឹងខ្សែទឹកបណ្ដែតសំរៀមតាមខ្សែទឹក, កាលបើមានត្រីជាប់ ក៏អាចដឹងភ្លាម : នាំគ្នាទៅរកវាតនាម ។
(វេយ្យាករណ៍) (English: noun; French: nom) ពាក្យសម្រាប់សំគាល់ឈ្មោះ មនុស្ស, សត្វ, រុក្ខជាតិ, ទីកន្លែង, វត្ថុ, ស្ថានភាព, សកម្មភាព ឬ គំនិតអ្វីមួយ និង អាចបំពេញមុខងារជាប្រធាន ឬ កម្ម នៅក្នុងល្បះ។ នាមជាធាតុចាំបាច់នៃកន្សោមនាម។ ពាក្យ: ពូសុខ តុ គោ ដើរ ដំណើរ ជួញ ឈ្មួញ រដ្ឋាភិបាល ... ជានាម។
នាមមាន ៨ ប្រភេទ៖
- នាមសាធារណ៍
- នាមអសាធារណ៍
- នាមករណ៍
- នាមការក៍
- នាមរូបី
- នាមអរូបី
- នាមជីវចល
- នាមអជីវចល