ខ្មែរ

ការបញ្ចេញសំលេង

អក្ខរាវិរុទ្ធ ព្យាង្គ
សទ្ទតា ព្យាង
ឡាតាំងយានកម្ម pyiəng
IPA (បមាណីយ) គន្លឹះ /pʰjiəŋ/


នាម

ព្យាង្គ

ព្យាង បា.; សំ. ( ន. ) (វិ + អង្គ, វ > ព,ឥ > យ ផ្សំ​ជា ព្យាង្គ; វិ + អង្គ, ឥ > យ ផ្សំ​ជា វ្យាង្គ; បារ. Syllabe) អវយវៈ​ជា​សង្កាត់​នៃ​ពាក្យ គឺ​សូរ​នៃ​សម្ដី​ជា​សង្កាត់​តាំង​ពី​មួយ​ម៉ាត់​ពីរ​ម៉ាត់​បី​ម៉ាត់​ឡើង​ទៅ (មួយ​ម៉ាត់​ហៅ មួយ​ព្យាង្គ, ពីរ​ម៉ាត់​ហៅ ពីរ​ព្យាង្គ, ពី ៣ ម៉ាត់​ឡើង​ទៅ​ហៅ ច្រើន​ព្យាង្គ ឬ ព្យាង្គ​ច្រើន); ពាក្យ​មួយ​ព្យាង្គ​ដូច​ជា កត់, កប, កាត់, គង, ទំ, នំ ជាដើម ហៅ​ថា​ឯក​ព្យាង្គ (ឯកៈព្យាង) ឬ ព្យាង្គ​ទោល (បារ. Monosyllabe); ពាក្យ​ពីរ​ព្យាង្គ​ដូច​ជា កំណត់, កាំបិត, គម្រប់, តំបន់, ទំនប់ ជាដើម ហៅ​ថា ទ្វេ​ព្យាង្គ (បារ. Dissyllabe); ពាក្យ​ច្រើន​ព្យាង្គ​ឬ​ព្យាង្គ​ច្រើន​រាប់​តាំង​ពី ៣ ម៉ាត់​ឡើង​ទៅ​ដូច​ជា កន្ទា​ទូក, កន្ទុំរុយ, កន្ទក់កន្ទេញ, អង្ក្រេមអង្ក្រម, អំពិលអំពែក ជាដើម ហៅ​ថា ពហុ​ព្យាង្គ (ពៈហ៊ុព្យាង) “ព្យាង្គ​មាន​សូរ​ច្រើន​ម៉ាត់” (បារ. Polysyllabe) ។ ព្យាង្គ​របស់​ពាក្យ​កំណត់​ឈ្មោះ​មាន​ត្រឹមតែ ៣ យ៉ាង​ប៉ុណ្ណោះ ។ ព្យាង្គផ្ញើរជើង ព្យាង្គតម្រួត ព្យាង្គកាត់ ព្យាង្គលឹប ព្យាង្គកប់ ព្យាង្គហើរ ព្យាង្គរាយ