វេយ្យាករណ៍
ខ្មែរ
ការបញ្ចេញសំលេង
នាម
វេយ្យាករណ៍
- បា.; សំ. ( ន. ) (វេយ្យាករណ; សំ. វៃយាករណ ឬ វ្យាករណ) ការធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់, ឲ្យប្រាកដ; ការពន្យល់; ពាក្យអធិប្បាយ; ពាក្យដោះស្រាយ; ពាក្យរាយ; ទំនាយ; ឈ្មោះអង្គនៃពុទ្ធភាសិត (បាលីភាសា ឮ) មួយយ៉ាងជាពាក្យរាយ (មិនមែនគាថា, បាលី ជាពាក្យរាយនេះហៅ វេយ្យាករណបាឋ វិញក៏បាន); គម្ពីរប្រាប់គោលរបស់ភាសា, មូលរបស់ភាសា: រៀនវេយ្យាករណ៍, ចេះវេយ្យាករណ៍, អ្នកវេយ្យាករណ៍ (ម. ព. ព្យាករណ៍ ផង) ។ វេយ្យាករណបណ្ឌិត (--កៈរ៉ៈណៈ--) អ្នកប្រាជ្ញខាងវេយ្យាករណ៍ (អ្នកប្រាជ្ញចេះគោលឬមូលរបស់ភាសា) ។ វៃយាករណ៍