សញ្ញា
ខ្មែរ
ការបញ្ចេញសំលេង
នាម
សញ្ញា
ស័ញ-ញ៉ា បា.; សំ. ( ន. ) (សំជ្ញា) សេចក្ដីសម្គាល់, ការចំណាំ, ការចងចាំបាន : សញ្ញាជាធម្មជាតិមួយជាជំនួយចិត្តឲ្យចំណាំអ្វីៗបាន ។ នាម, អសាធារណនាម : ក្រុងភ្នំពេញ, ក្រុង ជាសញ្ញី ឬជាសាធារណនាម, ភ្នំពេញ ជាសញ្ញា ឬជាអសាធារណនាម (ព. វ.) ។ ដំណើរសម្ដែងអាការជាគ្រឿងសម្គាល់ឲ្យដឹងគ្នា : មិចភ្នែកឲ្យសញ្ញាគ្នា ។ ខ្មែរប្រើសំដៅសេចក្ដីថា “ការធ្វើសេចក្ដីប្តេជ្ញា, ការសន្យាគ្នា, ខសន្យា” ក៏បាន : ធ្វើសញ្ញាយល់ព្រមទៅវិញទៅមក; សំបុត្រសញ្ញា ។ សញ្ញាខន្ធ ពួកឬកងសញ្ញាដែលរាប់ថាជាខន្ធមួយក្នុងខន្ធទាំង ៥ (ព. អ.) ។ សញ្ញាចេតសិក សញ្ញាដែលរាប់ជាចេតសិកមួយក្នុងពួកចេតសិក ៥២ (ព. អ.) ។ សញ្ញានិរោធ ដំណើររលត់សញ្ញា, សេចក្ដីរលត់ការចងចាំ ។ សញ្ញាប័ដ (--បាត់) ដំបារ, ផ្ទាំង, បន្ទះ (ស្ពាន់, ឈើ ឬប្រាក់, មាស,...) ដែលមានអក្សរកត់ត្រាសេចក្ដីជាគ្រឿងសម្គាល់មុខការឬសម្គាល់ជាត្រាតាំង ។ សញ្ញាបត្រ ឬ --ប័ត្រ (បាត់) ក្រដាសកំណត់ហេតុសម្គាល់ចំណេះវិជ្ជា ចេញជាត្រាតាំងឲ្យជាព័ស្តុតាង ដល់អ្នករៀនដែលប្រឡងជាប់ មានអំណាចត្រូវទទួលយក (តាមលក្ខណប្បញ្ញត្តិ) : សញ្ញាបត្រប្រថមវិទ្យា, សញ្ញាបត្រឧត្តមវិជ្ជា ។ សញ្ញាវិបត្តិ (--បាត់) ការភ្លាត់សញ្ញា ។ សញ្ញាវិបរិត ការប្រែប្រួលសញ្ញា ។ សញ្ញាវិបរិត ដែរ (ម. ព. វិបល្លាស ផង) ។ សញ្ញាវិមោក្ខ ការរួចឬផុតចាកសញ្ញា; ការរួចឬផុតព្រោះសញ្ញា ។ សញ្ញាវិសេសនៈ (--សៈន៉ៈ) សព្ទជាវិសេសនៈរបស់អសាធារណនាម (ព. វ.) ។ល។
- (ភាសាកម្មវិធី)character, caractère តួអក្សរ លេខ ឬ និមិត្តសញ្ញាប្រើក្នុងកុំព្យូទ័រ ហើយមានទំហំ ១ បៃ។