ខ្មែរ

ការបញ្ចេញសំលេង

អក្ខរាវិរុទ្ធ សទ្ទ
សទ្ទតា ស័ត-ទៈ
ឡាតាំងយានកម្ម sattĕəʼ
IPA (បមាណីយ) គន្លឹះ /sattĕəʔ/


នាម

សទ្ទ

  1. បា.; សំ. ( ន. ) (ឝព្ទ) សព្ទ គឺ​សូរ, សូរ​សព្ទ, សំឡេង, សំនៀង; ភាសា, ពាក្យ, សម្ដី, សម្រែក ។ សទ្ទ​កោវិទ អ្នក​ឈ្លាស​ក្នុង​ភាសា; អ្នក​ឈ្លាស​ក្នុង​វេយ្យាករណ៍ ។ សទ្ទ​ឃោស សូរ​គឹកកង, សូរ​រំពង ។ សទ្ទ​ន័យ ន័យ, គោល​របស់​ភាសា ។ សទ្ទ​វិបល្លាស ដំណើរ​ភ្លាត់​សព្ទ, ការ​ប្រែប្រួល​សព្ទ ។ សទ្ទ​វិសេស គម្ពីរ​និយាយ​អំពី​សព្ទ​ផ្សេង​ៗ ដែល​ទាក់ទង​ដោយ​វេយ្យាការណ៍​ភាសា​បាលី (ហៅ​ក្លាយ​ជា សទ្ទា​វិសេស ក៏​មាន) ។ សទ្ទ​សញ្ញា ការ​សម្គាល់​ដោយ​សូរ​សព្ទ; ការ​បញ្ចេញ​វាចា​ថា សាធុ! ។ សទ្ទ​សស្រ្ត ឬ សព្ទ-- គម្ពីរ​កែ​សព្ទ; វេយ្យាករណ៍, គម្ពីរ​ពួក​វេយ្យាករណ៍ ។ សទ្ទានុក្រម (< បា. សុទ្ធ + សំ. អនុក្រម) វចនានុក្រម, បទានុក្រម ។ល។