ខ្មែរ

ការបញ្ចេញសំលេង

អក្ខរាវិរុទ្ធ អាល័យ
សទ្ទតា អា-ល៉ៃ
ឡាតាំងយានកម្ម ʼaalay
IPA (បមាណីយ) គន្លឹះ /ʔaːlaj/


នាម

អាល័យ

--ល៉ៃ សំ. បា. ( ន. ) (អាលយ) លំនៅ, ផ្ទះ​លំនៅ; សេចក្ដី​ជាប់​ចិត្ត, ការ​កួច​កាន់, ដំណើរ​នឹក​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ដោយ​សេចក្ដី​ជាប់​ចិត្ត; តណ្ហា ។ ខ្មែរ​ប្រើ​សំដៅ​តែ​ត្រង់ “សេចក្ដី​ជាប់​ចិត្ត, ដំណើរ​នឹក​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ដោយ​សេចក្ដី​ជាប់​ចិត្ត​ស្រឡាញ់​ឬ​ដោយ​នឹក​ស្តាយ” ជាដើម : ខ្ញុំ​ខំ​ទ្រាំ​នៅ​ដោយសារ​មាន​អាល័យ​កូន​ទេ ! ។ ប្រើ​ជា កិ. ក៏​មាន “ជាប់​ចិត្ត, នឹក​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ដោយ​សេចក្ដី​ជាប់​ចិត្ត​ស្រឡាញ់​ឬ​ដោយ​នឹក​ស្តាយ” ជាដើម : អាល័យ​កូន, នឹក​អាល័យ​ទ្រព្យ​ដែល​វិនាស​អស់ ។ អាឡោះ​អាល័យ (ម. ព. អាឡោះ) ។ បើ​រៀង​ភ្ជាប់​ពី​ខាង​ដើម​សព្ទ​ដទៃ សរសេរ​ជា អាលយ (អ. ថ. --ល៉ៈយ៉ៈ) ដូច​ជា អាលយប្បហាន (--ល៉ៈយ៉ាប់-ប៉ៈ--) ឬ--ប្រហាន ការ​លះ​អាល័យ ។ អាលយ​ភាព ភាវៈ​នៃ​អាល័យ ។ អាលយ​សមុគ្ឃាត ការ​ដក​អាល័យ​ចោល​ឬ​ការ​គាស់​រំលើង​អាល័យ​ចោល; ការ​គាស់​រំលើង​ឫស​តណ្ហា ។ អាលយ​សមុច្ឆេទ (--សៈមុច-ឆែត) ការ​កាត់​អាល័យ​ដាច់​ស្រឡះ, ការ​កាត់​ផ្តាច់​តណ្ហា ។ល។