ឧភយ

[ អ៊ុភៈ-យៈ ] ( សំ. / បា. ) ( សំខ្យា ឬ គុ. ) ទាំងពីរ, ទាំងគូ ។ ព. កា. ប្រើជា ឧភយៈ, ឧភ័យ, ឧភយា, ឧភយោ, ឧភយំ (--យ័ង) ក៏បាន, ដូចកាព្យជាគំរូថា : ខ្ញុំឃើញយាយតា ទាំងឧភយា បណ្តើរគ្នាទៅ តាដោយឈើច្រត់ យាយទូលផ្លែព្នៅ គាត់ប្រាប់ថាទៅ ធ្វើបុណ្យឆ្លងថ្នល់ ។ ខ្ញុំឮថាគាត់ សំដៅទៅវត្ត ឥឡូវបានដល់ ទៅវត្តស្រេចហើយ កំពុងខ្វាយខ្វល់ ធ្វើបុណ្យឆ្លងថ្នល់ ដូចថាហើយតើ ។ ឬមួយបែបថា : រាជបុត្រា ទាំងឧភយា នាំគ្នាចេញទៅ រករៀនវិជ្ជា នាប្រទេសក្រៅ ព្រះទ័យសំដៅ វិជ្ជា ពាណិជ្យ ។ ឧភយជន ជនទាំងពីរនាក់ ។

ឧភយត្ថេនកៈ : អ្នកលួចទាំងពីរបែប គឺលបលួចកោរសក់កោរពុកមាត់ ពុកចង្កាហើយស្លៀកដណ្តប់កាសាវព័ស្រ្តខ្លួនឯងធ្វើខ្លួនជាសាមណេរផង ថែមទាំងក្លែងធ្វើជាភិក្ខុទៀតផង, បុគ្គលបែបនេះជាថេយ្យសំវាសកៈ ហើយពុំអាចបួសក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាបានឡើយ (ព. វិ. ពុ. ។ មើលពាក្យ ថេយ្យសំវាស និង ថេយ្យសំវាសកៈ ទៀតផង) ។
ឧភយទ្យុស : ថ្ងៃទាំងពីរអមថ្ងៃនេះ គឺថ្ងៃម្សិលមិញនិងថ្ងៃស្អែក ។
ឧភយពង្ស ឬ --វង្ស : វង្សទាំងពីរ ។
ឧភយពាក្យ ឬ --វាក្យ : ពាក្យទាំងពីរ គឺពាក្យរបស់ជាតិដទៃនិងពាក្យរបស់ជាតិខ្លួន: សៀវភៅឧភយពាក្យ (ហៅ ឧភយភាសា ក៏បាន) ។
ឧភយពាក្យបរិវត្តន៍ ឬ--វាក្យបរិវត្តន៍ (--ក្យៈប៉រ៉ិវ័ត) : ការប្រែពីភាសាមួយទៅជាឬមកជាភាសាមួយ (ហៅត្រឹមតែ វាក្យបរិវត្តន៍ ក៏បាន) ។ល។