ស័ប សំ.; បា. ( ន. ) (ឝព្ទ; សទ្ទ) សូរ, សំឡេង, សំនៀង; ភាសា, ពាក្យ, សម្ដី; សម្រែកឆ្កួត​សព្ទ (ម. ព. ឆ្កួត គុ.) ។ រៀន​ចាំ​សព្ទ : រៀន​ចាំ​ពាក្យ​ប្រែ​ពី​ភាសា​មួយ​ទៅ​ភាសា​មួយ ។ សូរ​សព្ទ : សូរ​សំឡេង, សូរ​សម្ដី, សូរ​សម្រែក ។ បើ​រៀង​ភ្ជាប់​ពី​ខាង​ដើម​សព្ទ​ដទៃ ច្រើន​អាន​ថា ស័ប-ព្ទៈ, ដូច​ជា សព្ទ​ចោរ អ្នក​លួច​សព្ទ, អ្នក​លួច​យក​ពាក្យ ​ឬ ​រឿង​របស់​អ្នក​ដទៃ (ហៅ ចោរ​សព្ទ ក៏​បាន) ។ សព្ទ​ជាតិសទ្ទ​ជាតិ តួ​សព្ទ ។ សព័្ទន (ស័ប-ព័្ទន) គុ. ដែល​មាន​សូរ, ដែល​លាន់​សូរ​ចេញ​មក ។ សព្ទ​ព្រហ័្មន វេទ, ព្រះ​វេទ, ត្រៃ​វេទសព្ទ​សង្រ្គោះ អភិធាន​សព្ទ, វចនានុក្រម, បទានុក្រមសព្ទ​សាស្រ្ត (ម. ព. សទ្ទ​សាស្រ្ត ក្នុង​ពាក្យ សទ្ទ) ។ល។ សព្ទ​សាធុការ (ស័ប--) ការ​បញ្ចេញ​វាចា​ថា សាធុ ! ឬ​ថា សាធុ សាធុ ! ។ សព្ទ​សាធុការ​ពរ ការ​បញ្ចេញ​វាចា​ថា សាធុ ! ព្រម​ទាំង​ឲ្យ​ពរ​ផង ។ល។ (ម. ព. សទ្ទ ផង) ។ អាច​សរសេរ​​ជា​ ស័ព្ទ បាន ។