សមាធិ

[សៈម៉ា-ធិ] (សំ. បា.) ( ន. ) ដំណើរតាំងស៊ប់មាំនៃចិត្ត, ការចុះចិត្តស៊ប់ឬស្លុងចិត្តក្នុងគន្លងអារម្មណ៍ដែលរំពឹង, ការនឹករំពឹងស្លុងចិត្ត; ដំណើរស្លុងចិត្តស៊ប់ក្នុងអង្គឈាន : ចម្រើនសមាធិ, បានសមាធិ (ព. ពុ.) ។

សមាធិចិត្ត : ចិត្តដែលចុះស្លុងស៊ប់ក្នុងសមាធិ, ចិត្តជាសមាធិ ។
សមាធិយោគ : ការព្យាយាមចម្រើនសមាធិ: ធ្វើសមាធិយោគ ។ ល។
ខណិកសមាធ (ខៈណិ-កៈ--) : ការនឹករំពឹងស្លុងចិត្តក្នុងអារម្មណ៍ណាមួយ បានតែមួយស្របក់ក៏បាត់ទៅវិញ ។ (khanika-samadhi : momentary concentration)
បរិកម្មសមាធិ : ដំណាក់កាលដំបូងនៃសមាធិដើម្បីរៀបចំទាញចិត្តឲ្យចូលមកក្នុងគន្លងត្រូវ (parikkamma-samadhi : preliminary concentration)
មិច្ឆាសមាធិ : សមាធិខុសផ្លូវខុសទំនង ។ (micca-samadhi : false/wrong concentration)
សម្មាសមាធិ : សមាធិត្រូវផ្លូវ ត្រូវទំនង ។ (samma-samadhi : right concentration)
អប្បនាសមាធិ (អ័ប-ប៉ៈ ន៉ា--) : សមាធិដែលចុះស្លុងស៊ប់ក្នុងអង្គឈានពេញបរិបូរ ។ (appana-samadhi : bring the mind to absorption)
ឧបចារសមាធិ (ឧប៉ៈចារ៉ៈ--) : សមាធិដែលចុះស្លុងស៊ប់ក្នុងអង្គបឋមជ្ឈាន ប៉ុន្តែមិនទាន់ពេញបរិបូរ (ព. ពុ.) ។ល។

សូមមើលពាក្យ កម្មដ្ឋាន, វិបស្សនា, និង ឈាន