វេយ្យាការណ៍
(បា.), (សំ.) (វេយ្យាករណ; វៃយាករណ ឬ វ្យាករណ) ការធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់, ឲ្យប្រាកដ; ការពន្យល់; ពាក្យអធិប្បាយ; ពាក្យដោះស្រាយ; ពាក្យរាយ; ទំនាយ; ឈ្មោះអង្គនៃពុទ្ធភាសិត (បាលីភាសា ឮ) មួយយ៉ាងជាពាក្យរាយ (មិនមែនគាថា, បាលី ជាពាក្យរាយនេះហៅ វេយ្យាករណបាឋ វិញក៏បាន); គម្ពីរប្រាប់គោលរបស់ភាសា, មូលរបស់ភាសា : រៀនវេយ្យាករណ៍, ចេះវេយ្យាករណ៍, អ្នកវេយ្យាករណ៍ (ម. ព. ព្យាករណ៍ ផង) ។ វេយ្យាករណបណ្ឌិត (--កៈរ៉ៈណៈ--) អ្នកប្រាជ្ញខាងវេយ្យាករណ៍ (អ្នកប្រាជ្ញចេះគោល ឬ មូលរបស់ភាសា) ។ អាចសរសេរជា វៃយាករណ៍ ក៏បាន ។