សូមដាក់សំឡេង។

វិគីភីឌាមានអត្ថបទអំពីៈ

វិគីភីឌា

ខ្មែរ

កែប្រែ

ការបញ្ចេញសំឡេង

កែប្រែ

និរុត្តិសាស្ត្រ

កែប្រែ

មកពីពាក្យបាលី ព្យញ្ជន

  1. តួ​អក្សរ​ដែល​សម្រាប់​ផ្សំ​ជាមួយ​នឹង​ស្រៈ, លុះ​តែ​មាន​ស្រៈ​ផ្សំ​ផង ទើប​កើត​ច្បាស់​ប្រាកដ​ជា​សម្ដី​ឡើង​បាន។
    ព្យញ្ជនៈ​សម្រាប់​ប្រើ​ក្នុង​ភាសា​ខ្មែរ​ក្នុង​សម័យ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​មាន ៣៣ តួ (ស្មើ​គ្នា​នឹង​ព្យញ្ជនៈ​ខាង​ភាសា​បាលី​ដែរ) គឺ , ច ឆ ជ ឈ ញ, ដ ឋ ឌ ឍ ណ, ត ថ ទ ធ ន, ប ផ ព ភ ម; យ រ ល វ ស ឡ ំ; កាល​ពី​ក្នុង​សម័យ​បុរាណ ខ្មែរ​ប្រើ​ព្យញ្ជនៈ​ ៣៥ តួ ព្រោះ​មាន ឝ ឞ ពីរ​តួ​នេះ​ផង សម្រាប់​ប្រើ​ខាង​ភាសា​សំស្ក្រឹត, រៀង​របៀប​ត្រង់​ចន្លោះ វ និង ស (វ ឝ ឞ ស), ប៉ុន្តែ​លើក​លែង​ប្រើ​យូរ​ហើយ, ត្រង់​ពាក្យ​ណា​ដែល​ត្រូវ​ប្រើ ឝ ឞ ដូច​ជា បឝ្ចិម, បឞ្ឋ ជាដើម​នោះ ប្រើ​តែ ស មួយ​នេះ​ជា​ជំនួស​ជា បស្ចិម, ព្រះ​ឱស្ឋ ដូច្នេះ​វិញ (សរសេរ​ជា ព្យញ្ជន ក៏​បាន)។ consonant, consonne សូរដែលបន្លឺឡើងដោយមានទំនប់តិចឬច្រើន អាស្រ័យទៅតាមរង្វះខ្យល់ដែលចេញពីសួត។ នៅពេលដែលខ្យល់ចេញពីសួតទៅប៉ះនឹងទំនប់រង្វះខ្យល់កម្រិតសូន្យ វាបង្កើតបានជាព្យញ្ជនៈស្ទះឬ ផ្ទុះ ដូចជា [p], [b], [t], [d], [k], [g], [m], [n], ...។ កាលណារង្វះខ្យល់មានកម្រិតលើសពីសូន្យ វាបង្កើតបានជាព្យញ្ជនៈស្ទះត្រដុស ដូចជា [tʃ], [dʒ],...។ សូរព្យញ្ជនៈមិនអាចបន្លឺបានច្បាស់ទេ បើសិនជាគ្មានសូរស្រៈនៅអាស្រ័យជាមួយ។
  2. ម្ហូប​ក្រៅ​ពី​សម្ល​ទឹក គឺ​ម្ហូប​ក្រៀម, ម្ហូប​គោក, ម្ហូប​ខាប់, ឬ​ទឹក​ត្រី, ទឹក​គ្រឿង, អន្លក់ ជាដើម ហៅ ព្យញ្ជនាហារ (ព្យ័ញ-ជៈនាហា) ក៏​បាន។

ន័យផ្ទុយ

កែប្រែ

ពាក្យទាក់ទង

កែប្រែ

បំណកប្រែ

កែប្រែ

ឯកសារយោង

កែប្រែ
  • វចនានុក្រមជួនណាត